ฉันคิดว่าฉันถูกหลอกใช้...
เมื่อก่อนฉันมีเพื่อนที่ไปกินข้าวด้วยกัน แต่ไม่นานหลายๆ คนก็แยกย้ายกันไปมีตำแหน่งหน้าที่การงานต่างๆ กัน ฉันยังอยู่ที่เดิม
ยายเข้ามาในชีวิตฉันเพราะเพื่อนกินข้าวของเธอออกต่างจังหวัด
ยามเย็นก่อนกลับโทรจะโทรมาให้ฉันช่วยไปกินขนมที่เธอกินเหลือๆ ให้หมดจากตู้เย็น เธอชวนฉันไปเดินเล่น เพราะต้องการให้ฉันชวนถือข้าวของ..ขาช๊อปอย่างเธอ สองมือของฉันมันยังไม่พอช่วยขน
ในเช้าวันหนึ่ง...ฉันมีคอร์สเรียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์จึงต้องรีบไปเรียนโดยยังไม่ได้ไปกินข้าวกับแก
ยังไม่ทันที่จะเปิดเครื่องคอมเสร็จก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น
ยายโทรมาทำไม...
ลงมาที่ร้านผลไม้หน่อยสิ...น้ำเสียงวิงวอนน่าเห็นใจ
ฉันรีบวิ่งลงไปไม่ใช่เพราะอาการกระวีกระวาดอย่างช่วยเหลือนะคะ แต่เพราะอยากรักษาความรู้สึกยาย..และจะได้รีบกลับมาเรียนด้วย
กล่องสีน้ำตาลขนาด 5 กิโลกรัมตั้งอยู่..ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ากล่องนี้แน่ๆ ที่ทำให้ยายโทรหาในเช้านี้
ฉันแบกเชอรรี่ สีม่วงลูกเล็กทีอัดแน่นกันอยู่ในกล่อง 5 กิโลเพื่อให้ยายแบ่งไปเป็นของฝากสวัสดีปีใหม่
คนละกิโล ครึ่งกิโล
แต่ยายก็ยังใจดีมีเชอรรี่เหลือๆ มาให้ฉัน 4-5 เม็ดแทนคำขอบใจ..แถมตบท้ายว่าฉันเก็บไว้ให้เธอนะ..เดี๋ยวจะว่า "คนกินไม่ได้แบก คนแบกไม่ได้กิน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น