27 เมษายน 2558

ยายไม่ใช่เด็กแล้ว

ทำไมถึงจั่วหัวว่า ยายไม่ใช่เด็กแล้ว แฮ่ๆ ของยืมเสียงหัวเราะหลานชายตัวแสบมาใช้นิดส์
เรื่องจริงมีอยู่ว่าคุณยายเคยชอบและหลงใหลเลโก้มาแต่ยังสาว มีเก็บสะสมไว้มากมาย เวลาเจอกันยายก็จะชวนไปชื่นชมเลโก้ และพูดว่าเลโก้พวกนี้จะให้ใครต่อดี พวกลูกๆ แกคงไม่มีใครสน (เรื่องในอดีต)

เหล่าเลโก้ชายหญิงชุดใหม่
ก่อนหน้านี้สักสองสามสัปดาห์ยายเริ่มตะเวนร้านเลโก้ หาซื้อชุดที่น่ารัก และเลโก้หญิงชาย หลายตัว และหลายชุด แถมครั้งนี้ยายชวนเราไปเล่นด้วย มันก็สนุกดีอ่ะน่ะจะว่าไป ไอ้ตอนที่เอามันมาประกอบเป็นรูปร่าง แต่เราอินได้ไม่มากแล้วตอนที่เอามาเล่นเป็นเรื่องราวเหมือนที่เด็กๆ สร้างเรื่องขึ้นมาให้กับเจ้าตัวหุ่นสีเขียวสีแดง แล้วก็จับไปว่างตรงนั้นตรงนี้ แฮ่ๆ คือมันก็ดีน่ะ แค่อินน้อยไปนิดส์ สำหรับเราก็เท่านั้นเอง



ชุดล่าสุด

ชุดล่าสุดที่ยายเพิ่งถอยมายังถูกต่อไปไม่เสร็จ แต่ยายก็ชวนเรามาช่วยต่อน่ะ วันน้ันเราเหนื่อยมากเพราะยายให้เรามาทำกระหรีพั๊ฟให้กิน คือยายบอกว่าสูตรที่เราทำอร่อยน่ะ อร่อยกว่าจ้าวที่เค้าขายกันข้างทางเข้ากรุงเทพอีก (อันนี้จะยก...กันเกินไปหน่อยอ่ะ) ยกกันแบบนี้ก็ต้องจัดให้สักชุด..จริงไหม? หลังเลิกงานก็เลยรีบบึ่งไปทำกระหรี่พั๊ฟให้แกกิน ทำเสร็จลมแทบจับเลยไม่ได้ต่อเลโก้กับแก ส่วนแกก็เลยนั่งเหมาคนเดียว ไม่รู้ถึงกี่โมงกว่าจะเสร็จ

หลังจากนั้นอีกสองวันต่อมาแกก็บ่นว่าแกปวดหลังและปวดหัว เข้าทางเลย เรารีบบอกว่าสาเหตุน่าจะมาจากการนั่งต่อเลโก้ และนอนดึกแน่ๆ ถึงแม้จะเป็นเหตุผลที่แต่งขึ้นมาเพื่อให้แกลดความสนใจในการเล่นเลโก้ลง แต่เราก็คิดว่ามันคงจะมีส่วนจริงอยู่บ้างน่ะ เพราะแกนั่งเล่นเป็นเวลานาน และนั่งขดตัวอยู่ข้างที่นอนแบบนั้น คงไม่เหมาะกับผู้สุงอายุเท่าไหร่นัก




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น