ตื่นมาในแต่ละวัน คุณไม่มีทางหรอกที่จะรู้ว่ามีสิ่งใดรอคุณอยู่
การจราจรที่โปร่งโล่ง เช้านี้ทุกอย่างสดใสไปหมด
เมื่อคืนยามเย็นทางฟ้าสีฟ้าใสมาก ดวงจันทร์เสี้ยวส่องแสงสีเหลือง ถัดขึ้นไปเป็นดาวดวงใหญ่ สีเหลืองเช่นกัน งดงาม น่ามอง ส่งท้ายวันสุดท้ายของขวบปีนี้
เรานั่งอ่านหนังสือ Norwegian wood มาได้ 200 กว่าหน้า ถึงตอนที่วาตานาเบะกลับออกมาจากสถานที่พักฟื้นในหุบเขา เงียบสงบสวยงาม และยังปรับตัวไม่ได้กับความเป็นเมืองที่ทุกอย่างเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
เราเองก็เดินทางไปกลับบ้านต่างจังหวัดกับย่านอนุสาวรีย์ชัย 2 วันครั้ง เราคงจะมีอาการแบบนี้อยู่บ้าง
เราไม่เข้าใจและออกจะทำตัวไม่ถูกสักหน่อยกับการอยู่ปะปนกับผู้คนในเมือง
ข้อหาไม่มีมนุษยสัมพันธ์ และข้อหาเริงร่าเกินขนาด
นั่นแหละที่สังคมตั้งข้อหาใส่เรา เราสับสนอ่ะ ยายมาหาเราที่ทำงานเพื่อด่าเรา...ทั้งที่เราไม่มีเจตนา
เราต้องทำอย่างนั้นเพื่อให้คนอื่นพอใจ ต้องทำอย่างนี้ซิ.....เสียงต่างๆนาๆ ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อนและเป็นตัวเองอย่างมีความสุข ก็น่าจะดีไม่ใช่หรอ
ทุกคนเป็นตัวของตัวเองได้....จริงๆหรอ
เราสับสนจริงๆ อ่ะวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น