เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรากับยายจุ๋มช่วยกันเขียนคนละ1ประโยค....โดยไม่ได้เตรี้ยมมาก่อนว่าจะให้เรื่องออกมาในทิศทางไหน....พอดีไปค้นเจอก็เลยเอามาฝากให้คอมเม้นต์กันนะคะ
ผีเสื้อปีกขาด
ในวันสดใสแสงแดดเจิดจ้า (ยายจุ๋มเป็นคนเริ่มต้น)
ฉันบินวนไปวนมาอยู่หลายรอบจนอ่อนแรง
ฉันอ่อนแอเสมอในจำนวนพี่น้องผองเพื่อน
ทันใดท้องฟ้าที่สดใสก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม ( ฝนกำลังจะตกพายุกำลังจะมา)
แม่จ๋า.....ฉันร้องเสียงดัง
มาบินใกล้ๆแม่สิลูก...
ผมไปไม่ไหวฮะแม่..ลมมันแรงเกินไป
แม่บินย้อนมาคอยฉัน และบอกให้ฉันบินตามแม่ไปส่วนพี่น้องของฉันก็บินไปล่วงหน้าก่อนแล้ว
แม่ว่าเราบินไปหลบตรงโพรงหินนี้ก่อนดีกว่า ถ้าฝนซาเราค่อยไปใหม่นะลูก
ผมไม่รุ้ว่าเผลอหลับไปตอนไหนลืมตามาอีกทีก็ไม่เห็นแม่อยู่ในโพรงหินซะแล้ว
ดวงอาทิตย์ทอแสงพุ่งลอดรูไม้เป็นลำแสงสวยงาม
แม่ฮะ...ผมบินวนเวียนร้องเรียกแม่ออกไปในทุ่งหญ้ากว้าง
แม่หายไปไหนแล้ว...หรือว่าจะไปหาน้ำหวานให้ลูกกิน
ฉันบินกับไปที่โพรงหิน เจอเจ้าแมงมุมงุ่มง่ามอยู่
เห็นแมผมไหม
แม่ของเธอสีเขียวหรือสีเหลืองล่ะ?...ฮึ
สีดำโว้ย!
ฉันก็ไม่เห็นว่ะ...แมงมุมหันกลับไปงุ่นง่านกับการสานตาข่ายดักแมลงต่อไป
และจะทำอย่างไรล่ะที่นี้เจ้าผีเสื้อที่น่าสงสารบินเคว้งคว้างอยู่ไปมา.ทันใดนั้นก็เห็นจุดดำเล็กๆลอยตรงมา
แม่มาแล้ววว
ไปเถอะลูกแม่เจอน้ำหวานดอกใหญ่น้ำหวานเยอะเลย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น